Benimle Koşmuş Leoparlar

Balkon Sanat Yayınları'nın tercüme hikâyeler dizisinin ilki olan Benimle Koşmuş Leoparlar kitabını, bugüne kadar İran edebiyatından çeşitli hikâyeler ve romanlar tercüme eden Veysel Başçı, yalın dili ve akıcı Türkçe'siyle dilimize kazandırdı.


1941 Lahican/İran doğumlu Bijen Necdi'nin yazma serüveni çok genç yaşlarda başlamasına rağmen, ilk öykü eseri "Benimle Koşmuş Leoparlar" 1994 yılında yayımlandı. Bu eser yazarın ölümünden hemen sonra, 1997'de İran'ın en iyi öykü ödülü olan Gerdun Edebiyat Ödülü'ne layık görüldü. "Benimle Koşmuş Leoparlar" yazarın hayattayken yayımlanan tek öykü eseri olarak kaldı. Necdi ölümünden sonra şiir ve öykülerinin eşi tarafından kitaplaştırılıp basılmasıyla ülkesinde şöhret kazandı. "Benimle Koşmuş Leoparlar" dışında; "Yine Aynı Caddelerden" adlı toplu öykü kitabı ile "Yarı Kalmış Öyküler" ve "Bu Öykünün Kızları" isimli iki şiir kitabı bulunan şair, 1997'de erken sayılabilecek bir yaşta hayata gözlerini yumdu. Ölümünün ardından Basın-Yayın Eleştirmenleri Büyük Ödülü ile ödüllendirildi. Bazı hikayeleri İsveç Film Akademisinde kısa filmlere uyarlandı. Böylelikle ünü ülke sınırlarını aştı ve adı öykü yazan şair olarak ölümsüzleşti.

Gerek şiir gerekse öykü yazımındaki ustalığından ötürü edebiyat eleştirmenlerince klasik Fars edebiyatının dört büyük şairinden Sadi Şirazi'ye benzetilen Necdi, yaşarken şöhret olmaktan şiddetle kaçındı. Doğduğu yerde matametik öğretmenliği yaparken "arasıra" yazdığı şiir ve öyküleri saklı tuttu. Öykülerin merkezine insanı değil etrafında gördüğü çok basit objeleri alarak insana ulaşmayı hedefledi. Bu yalın haliyle de kendine özgü bir dil yarattı. Öykülerindeki bu özgün dili de kendi kültürünün tüm dinamiklerini kelimelerinde raks ettirerek gösterdi. Okur öykülerin sırlı dünyasında iz sürerken bir İranlı'nın değil, herhangi bir insan tekinin hayattaki yolculuğunun ayak izlerini takip etmiş oluyor. Necdi'nin mütevazı ve büyük öyküleri yerellikte evrenselliği yakalayarak her insana kapısını açar.