Turuncu Kayık

Yeniköy'deki ikiz bir yalıda oturan gazeteci Refika, defalarca reenkarne olduğuna inanır. Yabancı bir dergide "Reenkarnasyondan Geçmiş Ruhlar Kliniği"ne rastlar ve gider. Dönüşünde kliniğin adresini, ruhu 'düdüklü tencere' gibi öten meslektaşına verir. Refika'nın bir diğer özelliği hayatta ve efsanelerde rastladığı ikizleri not etmektir. Kliniğin doktoru ise, hastalarının hikayelerini iki ayrı mürekkeple yazan bir 'kelime hırsızıdır'. Muhtemelen o da, diğer kelime hırsızları gibi bir sonraki hayatında dilsiz olacaktır. Kliniğe yatan hastalar kendisine yeni bir isim seçmektedirler. 'Kahramanımız' Turuncu Kayık adını alır. Ve reekarne olan pek çok ruh 'Turuncu Kayık'a binmeye ve ruhlar trafiğine karışmaya başlar. Aralarında Ahmet Haşim'in yanı sıra Ahmet Hamdi Tanpınar'ın biri ünlü diğeri 'öteki' iki kahramanı vardır. Nuran ve Emma. Ruhlar yeni bir nefes alma kaygısıyla reenkarne olurken, zamanla roman da bundan etkilenmeye başlar. Öyle ki, elinizde tuttuğunuz roman, gün gelir reenkarne olur. Önceki hayatında Vivet Kanetti'nin önsözünü, E. Emine'nin imzasını taşıyan roman, 'ters yüz' olmuştur. Artık, önsözü E. Emine'ye, imza Vivet Kanetti'ye aittir. İçlerinden biri diğerinin kahramanıdır ama gerçeği yazarın kendisi de bilmemektedir.
Turuncu Kayık'ta her şey bir bilezik ya da sarmal gibi içiçe geçerken, "Her okuma bir reekarnasyon değil midir?" sorusu zihninize yer edecek.